ملایم یعنی قدرتمند…

به نام خداوند نور و آگاهی

از کیفش کتابی را بیرون آورد و به سمت من گرفت؛ با لبخند میزبان کتاب شدم و نگاهی به عنوان آن انداختم؛

“قدرت سکوت” «قدرت درون‎گرایان در جهانی که نمی‎تواند حرف نزند.»

 عنوان جالبی نیست؟!؟ از آنجایی که من به نشانه‏‎ها کاملن ایمان دارم، و طبق شواهد و قراین شخصیتی ام، جز طبقه‎ی درون‎گرایان محسوب می‎شوم، هدیه‎ی کتاب را به فال نیک گرفتم و بعد از رسیدگی به کارهایمان در سطح شهر، راهی خانه شدم.

سر فرصت کتاب را که باز کردم یک عبارت دیدم که زیر آن خط کشیده شده بود: قدرتمند یعنی ملایم… حسابی به دلم نشست؛ آنقدر که از ادامه‎ی خواندن انصراف دادم و ترجیح دادم ذهنم همین سه کلمه را پردازش کند. اینجاست که فکر برای فهم بیشتر  به یادآوری مفاهیم مشابهی که قبلن یادگرفته است مشغول می‎شود.

به نظرم اسفند 1400 بود که با دوره‎ی خودآگاهی یکی از اساتید محترم آشنا شدم. یکی از تمرین‎ها برای افزایش قدرت درونی از این قرار بود که می‎بایست در برابر کنش نامناسب کسی واکنشی پخته و آرام نشان میدادیم با این شعار که ” من در برابر تو تمرین می‎کنم باوقار بمونم.”

قدرتمند یعنی ملایم… چقدر این جمله شکوهمند است. بیایید لحظه‎ای آدمهای اطرافمان را تصور کنیم؛ پدر، مادر، همکار، زن، شوهر، بچه‎ها و و و . آیا کسی یا کسانی را می‎شناسیم که قدرت آنها به جای بلندی صدا یا زور و بازو در سکوتشان باشد؟ در ملاحت لبخندشان؟ در آرامش کلامشان، در سرعت خویشتنداری شان… شاید در اطرافمان همچین افرادی را داشته باشیم که اگر باشند باید قدردان بود. اگر نباشند چه؟ نمی‎شود روی خودمان حساب باز کنیم؟ چرا ما یکی از آنها نباشیم؟ سخت است قبول اما چرا همیشه کارهای سخت را دیگران انجام دهند؟ نمی‎شود با تغییر نوع فکر کردنمان سختی این شکستن درون را به جان بخریم و به سلاح جادویی ” قدرت نرم” مسلح شویم؟ً!؟

بحث امشب مطلب دیگری بود که سر از اینجا درآورد. الخیر فی ما وقع.

والسلام

سمیه بابائی نیا