به نام خداوند نور و آگاهی
صبح جمعه روز 23 تیرماه، حوالی ساعت 8:30 دقیقه، در حالیکه در منزل خواهرم مهمان بودیم، از بالکنِ طبقه سوم ساختمان، نگاهی به خیابان های اطراف انداختم. هوا آنقدرها هم گرم نبود که مرا از لذت یک پیاده روی دلچسب تا پارک سر خیابان محروم کند. پانزده دقیقه بعد در حیاط، از اولین زیبایی، خاطره ای ساختم تا روزم را آنطور که دوست دارم شروع کنم.
اجازه دهید قبل از ادامه ماجرای پیاده روی صبحگاهی، نکته ای که هم اکنون به ذهنم رسید را با شما به اشتراک بگذارم. یکی از ویژگی هایی که هر فردی دوست دارد روی شخصیت او سوار باشد و دیگران او را با این ویژگی بشناسند، داشتن اعتماد به نفس است. یکی از خصلت هایی که برای برقراری روابط خوب و موفقیت در زندگی، از اهمیت بالایی برخوردار است. احساس توانمندی و باور به قابلیت های خود در واجهه با شرایط و موقعیت ها. و البته یک ویژگی بسیار مهم تر که عمیق تر و درونی تر است و بسیاری از افراد به اشتباه این دو را معادل هم می دانند، عزت نفس نامیده می شود. بسیار خوب، این چه ارتباطی با تجربه امروز دارد؟
باید بگویم احساسی که در تمام مدت، در درون خودم نسبت به آن آگاه بودم از جنس همین دو ویژگی مهم بود. آمادگی برای انتخابِ دیدن چیزهایی که شادی و معنویت را به هم پیوند می زند و در نهایت، تجربه آرامشی که به من جسارتِ خلوت کردن با خودم را داده و می دهد تا ضعف ها و نقاط قوت های خودم را ببینم و روی زندگی خودم کنترل مؤثرتری داشته باشم. شجاعتِ پذیرشِ گذشته با تمام کم و کاستی هایش و برعهده گرفتن مسئولیت کامل خود برای جبران و امید به بهبود کیفیت زندگی با تمام چالش ها و مسائلی که ممکن است در مسیر رشد باشد. معتقدم ریشه بسیاری از وابستگی ها از جمله روابط ناامن، اعتیاد به مواد مخدر و الکل، روابط متعدد جنسی و موارد دیگر، ترس از عمیق شدن در لایه های وجودی خود و مواجهه با نقص های درونی است که به طرد شدن ها و از دست دادن ها و در نهایت تنهایی هایی هراسناک منجر می شود. در باب اینکه هر کجا درد است درمان نیز هم، به یاد بیتی از مولانای جان افتادم که فرمود:
* به طبیبش چه حواله کنی ای آب حیات از همان جا که رسد درد همان جاست دوا*
مایلم در ادامه مقاله به یکی از دغدغه های مهم والدین بپردازم که فیان خود مواردی از این دست را مشاهده کرده باشید. به شخصه مراجعان زیادی داشته ام که از کم رویی و نداشتنِ اعتماد به نفسِ دختر یا پسر خود ابراز نگرانی می کردند و به دنبال راه چاره یا آموختن مهارتی برای رفع این خصیصه بودند. با یک سرچ ساده ” چگونه اعتماد به نفس خود را افزایش دهیم؟” بی نهایت صفحه جلوی چشم شما باز خواهند شد که برای همه افراد نسخه های فراوانی را می پیچند. اما من یک راه ساده اما کاربردی را به شما و هر کسی که به زعم من خواهان قدرت درونی است پیشنهاد می دهم:
فرمول داشتن اعتماد و عزت نفس: داشتن حس خوب نسبت به خود و جهان
شاید از نظر شما این یک فرمول کلی باشد و به سرعت بپرسید: چطور این حس خوب را در خود و فرزندانمان ایجاد کنیم؟
به دو تصویر بالا توجه کنید. آنقدر ظریف و کوچک، در گوشه ای دنج از راه پله ساختمانی در پارک جا خوش کرده بودند که اگر می خواستم به راه خودم مثل یک عابر معمولی ادامه دهم، بعید می دانم می دیدمشان. اما من مشتاقانه در جستجوی دیدن زیبایی ها در هر گوشه و کناری بودم و لاجرم آنها نیز در معرض نگاه من قرار گرفتند. طبیعت، سرشار از زیبایی هایی ست و ما به احساس خوبی که از آنها دریافت می کنیم، نیاز داریم. گاهی لازم است با فرزندانمان دنبال مکاشفه هایی از این دست باشیم. در طبیعت، در خودمان، در خودشان، در آدمها. یافتن زیبایی ها، جلوه زیباتری به جهان می دهد.
در اغلب موارد، وقتی با والدین گفتگو می کنم، به وضوح می بینم به جای الگو دادن صحیح به فرزندانشان، به عنوان مراجع قدرت در حال ایفای نقش هستند. با این روش کودک و نوجوان، نه تنها حس خوبی به والدینشان ندارند بلکه به مرور زمان در مورد ارزشمند بودن، دوست داشتنی بودن و انتخاب گر بودن خودشان هم دچار تردید می شوند. می شود تصور کرد که داشتن درونی پر از تناقض، چقدر استرس زا و اضطراب آور است. حتا اگر در شرایطی قرار دارید که همچین فضایی حاکم است، کمترین کمکی که می شود انجام داد این است که یاد بگیرند هر چالشی فرصتی است برای بزرگ شدن و آشتی کردن با خود. اگر تلاش می کنید شجاعت، مهربانی، اعتمادبه نفس، ایمان، معنویت، صداقت، اهل مطالعه بودن و … را با کلامتان به آنها منتقل کنید، دست نگه دارید. این ها را زندگی کنید تا به بخشی از زندگی فرزندانتان تبدیل شوند. تصور می کنم این، مطمئن ترین مسیری ست که می توانید به آنها معرفی کنید که با تمام کاستی هایی که در واقعیت می بینند، اما انتخاب کنند که زیبایی ها را ببینند و پویایی و رشد را به جای درجا زدن انتخاب کنند. و البته با نوع تفکر، احساس و عملکردی که دارند، این نگاه را به دیگران هم منتقل کنند تا آگاهانه جهان را به جای بهتری برای زندگی تبدیل کنند.
****************
کلام نهایی اینکه:
به نظر می رسد کسانی که تنهایی و خلوت هدفمند، حساب شده و زیبایی دارند، احساس بهتری نسبت به خود و محیط پیرامونشان دارند و در بسیاری از موقعیت هایی که دیگران تاب آوری کم تری دارند، راحت تر می توانند با خودشان و جهان کنار بیایند. این انعطاف پذیری عامل مهمی است تا بتوانند عملکرد قدرتمندتری داشته باشند.
***************
ادامه دارد…
دیدگاه‌ها